آقای شبکه

یکی از مهمترین تجهیزات پسیو، پچ کورد (Patch Cord) می باشد. به طور کلی پچ کورد جهت اتصال بین سوئیچ شبکه و پچ پنل و همچنین اتصال بین کامپیوتر (کارت شبکه) و پریز شبکه استفاده می شود. در این مقاله مسترشبکه قصد داریم در رابطه با پچ کوردها، انواع و کاربرد آن توضیح دهیم.

پچ کورد چیست؟

به طور کلی تجهیزات شبکه به دو دسته تجهیزات اکتو و پسیو تقسیم بندی می شوند و همانطور که در بالا گفته شد، پچ کورد شبکه ( Patch Cord ) یکی از تجهیزات اساسی پسیو شبکه است که به منظور متصل کردن اجزای یک شبکه به کار می رود. تجهیزات اکتیو مثل سوییچ شبکه، روتر، کامپیوتر یا سرور می توانند به کمک پچ کورد به یکدیگر یا به پچ پنل وصل شوند.

کابل پچ کورد برای انتقال صدا و تصویر هم به کار می رود ولی پچ کورد شبکه از زوج‌های بهم تابیده شده (Twisted Pair) تشکیل شده که برای انتقال دیتا استفاده می شود. درواقع پچ کورد شبکه یک عدد کابل شبکه کوتاه است که طول آن از سی سانت تا بیست متر است، در دو سر پچ کورد از یک سوکت استاندارد RJ45 استفاده شده است.

یکی از دلایل استفاده از پچ کوردها این است که نیازی به سوکت زنی نداشته و با استفاده از آن ها می‌توان کامپیوتر را به هاب شبکه، روتر یا سوئیچ اترنت متصل کرد، که برای ساخت شبکه‌های خانگی بسیار مفید و آسان بوده و نیازی به سوکت زنی نخواهد داشت.

تفاوت پچ کورد و کابل شبکه:

هر کاربر می تواند یک کابل شبکه را برداشته به دو سر آن سوکت زده و از آن برای اتصالات شبکه استفاده نماید اما این کار علاوه بر صرف زمان و انرژی هزینه زیادی را نیز در بردارد. به طوری که علاوه بر وجود خطا نیاز به نیروی انسانی ماهر جهت انجام سوکت زنی خواهید داشت. از طرفی ممکن است در هنگام سوکت زنی کابل ها، سیم ها اشتباهی پانچ شده و انتقال داده را دچار اختلال نمایند. اما پچ کوردها توسط دستگاه های مخصوصی پانج شده و پس از تولید از لحاظ کیفیت و سلامت مورد بررسی قرار می گیرند، به همین دلیل امکان وجود خطا در آنها به حداقل می رسد.

علاوه بر سوکت زنی درست و اصولی، کابل های شبکه از نظر انعطاف پذیری و طول تفاوت دارند. هم‌چنین کابل استاندارد مسی یک کابل واحد جامد است که روکش شده است اما پچ کورد شبکه رشته ای از سیم های نازک مسی است. بنابراین میرایی یا افت سیگنال در پچ‌ کورد شبکه بیشتر از کابل جامد است بوده و به همین دلیل معمولا در طول‌های کوتاه‌تری یافت می شوند.

پچ کورد ها تنوع رنگی زیادی دارن و در کابل کشی سازمان یافته، تمایز ایجاد می‌کنن و با استفاده از رنگ اون‌ها می توانید راحت‌تر اتصال مورد خود را پیدا کنید. آن ها معمولا در طول‌های کوتاه تولید شده پس اتلاف کمتری دارن و احتمال تاثیر گذاری نویز کمتر خواهد بود.

پس می توان گفت استفاده از پچ کوردها سبب:

• موجب صرفه جویی در زمان کابل کشی
• کاهش احتمال بروز خطا
• کمتر شدن احتمال نویز و آسیب دیدن داده ها
• تنوع در استفاده از رنگ ها

آیا می توان از کابل شبکه به جای پچ کورد استفاده کرد؟

بله می توان اما لازم به ذکر است که استفاده از کابل شبکه علاوه بر صرف وفت و انرژی، صرف هزینه هم دارد. به این صورت که شما می بایست شخصی مسلط به سوکت زنی را استخدام کنید تا بتواند بدون ایراد کابل شبکه شما را در اندازه های مختلف سوکت بزند.

استفاده از پچ کوردها به این دلیل مزیت دارد که آنها در اندازه های مختلف تولید، سوکت زنی و عرضه می شوند. قبل از ورود آنها به بازار، کلیه آزمایش های لازم جهت سلامت آنها انجام شده و بدون ایراد به دست مصرف کننده می رسند. پس می توان گفت استفاده از کابل شبکه به جای پچ کورد، نه تنها هزینه شما را کاهش نمی دهد، بلکه می تواند باعث هدر رفت زمان و انرژی شما گردد.

انواع دسته بندی پچ کوردهای شبکه:

1ـ دسته بندی پچ کوردهای شبکه از نظر Category:

ـ Cat5e: این کابل نسبت به کابل CAT5 به‌روزتر و پیشرفته‌تر بوده و انتقال داده در آنها مطمئن تر و سریع تر انجام می‌شود. سرعت کابل CAT5e بین 10 تا 100Mbps است در حالی که سرعت کابل های CAT5e به 100Mbps هم می‌رسد.

ـ Cat6: این کابل در مقایسه با با کابل CAT5 و CAT5e روکش ضخیم‌تری داشته و از جنس PVC و LSZH یا LSOZ می‌باشد. لازم به ذکر است برای مراکز حساس‌تر معمولا از روکش LSZH استفاده می‌کنند. این کابل ها اطلاعات را در طول 35 تا 55 متر با سرعت 10 گیگابیت در ثانیه نیز انتقال می‌دهند.

ـ Cat6a: این کابل اطلاعات را با سرعت 10 گیگابیت تا طول 100 متر نیز انتقال می‌دهد. این کابل ها معمولا به صورت شیلد دار تولید شده‌است که این امر موجب کارایی بیشتر این کابل شبکه در شبکه‌های حساس‌تر و دقیق‌تر می‌شود.

ـ Cat7: کابل شبکه CAT7 در شرایط آزمایشگاهی می تواند تا سرعت 40 گیگابیت در ثانیه برای طول 50 متر و همچنین تا سرعت 10 گیگابیت درثانیه برای طول 15 متر را انتقال دهد. کابل  CAT7 همچنین می تواند تا فرکانس 600 مگاهرتز را پوشش دهد.

ـ Cat8: این کابل شبکه دیتا را تا سرعت 40 گیگابیت درثانیه را انتقال می دهد.

2ـ دسته بندی پچ کوردهای شبکه از نظر روکش کابل:

روکش کابل موجود در پچ کوردها از دو نوع PVC و LSZH تشکیل شده است. روکش PVC انعطاف بالایی داره و در برابر ضربه و یا هر آسیب فیزیکی دیگری مقاوم است اما در برابر آتش سوزی دود سمی تولید می کند. روکش LSZH هم مثل PVC عمل میکند؛ با این تفاوت که هنگام آتش‌سوزی دود سمی تولید نمی‌کند.

3ـ دسته بندی پچ کوردهای شبکه از نظر فویل و شیلد:

در این نوع بسته بندی پچ کوردها از نطر مقاومت در برابر نویز و نوع شیلد به دسته های زیر تقسیم بندی می‌شوند:

• پچ کوردهای U/UTP یا UTP:

این نوع کابل ها که بسیار رواج دارند هیچگونه فویل و شیلدی نداشته و حتی برای سوکت زنی هم از سوکت بدون شیلد استفاده می شود.

• پچ کوردهای FTP یا F/UTP:

جفت سیم‌های بهم تابیده شده در این نوع پچ کورد توسط یک فویل که همه‌ی 4 جفت رو در بر می‌گیره محافظت می شوند.

• پچ کوردهای S/UTP:

پچ کورد هایی که یک شیلد بافته‌شده کلی دور همه جفت سیم‌ها دارن ولی برای هر جفت سیم پوششی ندارند.

• پچ کوردهای SFTP یا SF/UTP:

این پچ کورد ترکیبی از F/UTP و S/UTP بوده که هم فویل هم شیلد همه‌ی جفت سیم‌ها رو می پوشاند.

• پچ کوردهای S/FTP:

جفت سیم‌های بهم تابیده شده در پچ کورد شبکه S/FTP به‌طور کلی با شیلد پوشیده شده و هر جفت سیم به طور اختصاصی یک فویل هم دارد.

• پچ کوردهای F/FTP یا FFTP:

در این نوع پچ کورد، فویل هم برای کل جفت سیم‌ها هم برای هر جفت سیم استفاده شده است.

• پچ کوردهای U/FTP:

پچ کورد های U/FTP فقط برای هر جفت سیم فویل داشته و شیلدی همه‌ی جفت سیم‌ها رو نمی پوشاند.

استاندارد پچ کوردها:

از استانداردهای ANSI/TIA/EIA-568-A امریکایی و ISO 11801 اروپایی برای بررسی عملکرد پچ‌کوردها در استفاده می‌شود و به تفصیل در مورد نحوه تست آنها در این دو استاندارد صحبت شده است. ولی تست شرکت FLUKE همه موارد تست رو با ماژول مخصوص پچ‌کورد در دستگاه‌های خود به صورت یکجا دارد و تنها با فشار دادن یک کلید، گزارش کامل تست آنها بر اساس این دو استاندارد ANSI/TIA/EIA-568-A و ISO 11801 را ارائه می دهد.

پچ کورد همیشه از دو طرف دارای کانکتور است، اما کابل Pigtail که مشابه پچ کورد ساخته می‌شود،تنها از یک سمت دارای کانکتور بوده و سر دیگر آن به شکل فیبر یا سیم لخت، آزاد است. در حوزه تخصصی کابل‌کشی، گاهی اوقات این کابل‌ها به ‌عنوان پچ کورد بلانت (blunt patch cord) شناخته می‌شوند. پچ کوردی که از یک طرف آزاد و بدون پوشش است. سر بدون کانکتور این کابل‌ها (Pigtail) به‌منظور اتصال دائمی به یک قطعه یا ترمینال در نظر گرفته شده است. در مقایسه با Pigtail سیم‌مسی، Pigtail فیبرنوری را می‌توان دقیق‌تر به‌عنوان یک کانکتور توصیف کرد.

کابل Pigtail فیبرنوری از یک تکه کوتاه فیبرنوری و یک کانکتور نوری (optic) از پیش نصب ‌شده در یک طرف فیبر تشکیل شده که معمولاً به همراه یک محافظ در برابر آسیب‌های فیزیکی (Tight-Buffered) ساخته می‌شود. سر آزاد این Pigtail لخت شده و به یک فیبرنوری یا یک ترانک شامل چند فیبر نوری، فیوژن می‌شود. جوش دادن (فیوژن کردن) کابل‌های Pigtail به هر فیبر در ترانک، کابل فیبر نوری (شامل چندین رشته فیبر نوری) را برای اتصال به تجهیزات مختلف آماده می‌کند.

معرفی برندهای مختلف سازنده پچ کورد:

برندهای مختلفی در زمینه تولید تجهیزات پسیو مانند پچ کوردهای شبکه فعالیت دارند که معروف ترین آنها شامل:

• Legrand:

یکی از پرفروش‌ترین پچ کورد های شبکه موجود در بازار پچ کورد لگراند  می باشد. لازم به ذکر است که این دو نوع کابل را می توانید به صورت شیلددار (SFTP) و یا بدون شیلد (UTP) خریداری نمایید. همچنین بنا به نیاز شبکه‌های مختلف، لگراند دو روکش PVC و LSZH رو برای این محصول در نظر گرفته. پچ کورد لگراند در رنگ‌های آبی، قرمز، سبز و زرد و در متراژهای 0.5، 1، 2، 3، 5، 10، 15 و 20 متری تولید میشه

• Nexans:

یکی دیگر از برندهای معروف در زمینه تجهیزات پسیو شبکه برند فرانسوی نگزنس می باشد که محصولات با کیفیتی را روانه بازار می کند. یکی از این محصولات پچ کورد است که می توانید بسته به نیاز خود، یکی از انواع پچ کورد نگزنس بدون شیلد (UTP) یا شیلددار (SFTP) رو انتخاب نمایید. یکی از فاکتورهایی که پچ کورد نگزنس با اون شناخته می شود، رنگ نارنجی روکش کابل ها می باشد.

جنس روکش آن‌ها PVC و یا LSZH است. با توجه به فاصله‌های بین تجهیزات مختلف شبکه، شما می توانید یکی از متراژهای 0.3، 0.5، 1، 2، 3، 5 و 10 متر رو خریداری نمایید.

• AMP:

شرکت امپ نیز در زمینه تولید تجهیزات پسیو معروف بوده و پچ کوردهایی در 7 رنگ سبز، زرد، آبی، نارنجی، مشکی، قرمز و طوسی تولید می کند. این برند بچ کوردهایی در متراژهای مختلف و بدون شیلد تولید می کند.

• Belden: 

این برند نیز همانند امپ عمل کرده و پچ کوردهایی در رنگ های مختلف، متراژهای مختلف و بدون شیلد تولید می کند.

کابل شبکه UTP یا SFTP:

شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد که از میان پچ کوردهای مختلف کدام یک را انتخاب کنیم. پچ کوردهای UTP و SFTP دو نوع پر کاربرد بوده که شما می توانید از میان این دو پچ کورد شبکه مناسب خود را انتخاب نمایید. کابل های SFTP به دلیل ساختاری که دارند برای محیط های صنعتی با مقادیر زیاد تداخل الکترومغناطیسی، مانند کارخانه هایی با تجهیزات الکترونیکی بزرگ مناسب می باشند. در حالیکه کابل های UTP کابل هایی هستند بدون شیلد و فویل، شما می‌توانید این نوع کابل ها را در مکانهایی استفاده نمائید که کابل های برق از کنار آنها عبور نکرده باشند.

لازم به ذکر است که این کابل ها رایج‌ترین کابل‌هایی هستند که برای اتصالات اترنت استفاده می‌شوند و مزایای زیادی دارند. پس یکی از مواردی که حتما باید به آن دقت کنید این است که آیا کابل شما در مجاورت کابل برق قرار می گیرد یا خیر اگر جواب بله است حتما باید از کابل های SFTP استفاده نمایید.

قیمت پچ کورد شبکه:

عواملی مختلفی در قیمت پچ کوردهای شبکه تاثیر گذار هستند که در این میان می توان به نوع پچ کورد، جنس روکش، متراژ و همچنین برند سازنده اشاره کرد.

خرید پچ کورد مناسب:

آگاهی از کلیه موارد گفته شده می تواند شما را در خرید پچ کورد مناسب یاری نماید. حال یک سری نکات مهم دیگه در رابطه با خرید پچ کورد در زیر برای شما بیان شده است:

• همخوانی سایر اجزای شبکه با پچ کورد ( مثلا اگر پچ پنل و یا کیستون شما دارای استاندار Cat6 است پس حتما باید پچ کورد Cat6 خریداری نمایید.
• خرید پچ کورد با متراژ مورد نیاز
• انتخاب یک رنگ در پچ کورد های ارتباطی یک منبع زیرا این کار شما را در شناسایی ارتباطات و حتی رفع مشکل می تواند یاری نماید.

شما می توانید جهت خرید پچ کورد مورد نیاز خود از طریق سایت مسترشبکه و یا شماره تماس 62913-021 از طریق کارشناسان فروش انجام دهید. لازم به ذکر است تیم کارشناسی مسترشبکه می تواند شما را در انتخاب نوع و متراژ مورد نیاز یاری نماید.

منبع : پچ کورد چيست

Error Detection چیست؟

هنگامی که داده ها از یک دستگاه به دستگاه دیگر منتقل می شود، سیستم تضمین نمی کند که داده های دریافت شده توسط دستگاه، با داده های ارسال شده توسط دستگاه دیگر یکسان باشد یا خیر. خطا یا ارور، وضعیتی است که پیام دریافت شده در سمت گیرنده با پیام ارسال شده یکسان نیست.

آشنایی با انواع خطا:

خطاها را می توان به دو دسته طبقه بندی کرد:

ـ Single-Bit Error

ـ Burst Error

Single-Bit Error یا خطای تک بیتی چیست؟

تنها یک بیت از یک واحد داده معین از 1 به 0 یا از 0 به 1 تغییر می کند.

در شکل بالا پیام ارسال شده به صورت تک بیتی خراب شده است یعنی 0 بیت به 1 تبدیل شده است. در انتقال داده سریال به احتمال زیاد ظاهر نمی شود. به عنوان مثال، Sender داده ها را با سرعت 10 مگابیت در ثانیه ارسال می کند، به این معنی که بیت فقط 1ثانیه دوام می آورد و برای اینکه خطای تک بیتی رخ دهد، نویز باید بیش از 1ثانیه باشد. Single-Bit Error عمدتاً در انتقال داده موازی رخ می دهد. به عنوان مثال، اگر از هشت سیم برای ارسال هشت بیت از یک بایت استفاده شود، اگر یکی از سیم ها نویز داشته باشد، یک بیت در هر بایت خراب می شود.

Burst Error یا خطای انفجار چیست؟

دو یا چند بیت از 0 به 1 تغییر می کنند یا از 1 به 0 به عنوان Burst Error شناخته می شود. این خطا از اولین بیت خراب تا آخرین بیت خراب تعیین می شود.

مدت زمان نویز در Burst Error بیشتر از مدت زمان نویز در Single-Bit است.خطاهای Burst  به احتمال زیاد در انتقال داده سریال رخ می دهد. تعداد بیت های تحت تأثیر به مدت زمان نویز و سرعت داده بستگی دارد.

تکنیک های تشخیص خطا:

محبوب ترین تکنیک های تشخیص خطا عبارتند از:

1. Single parity check
2. Two-dimensional parity check
3. Checksum
4. Cyclic redundancy check

بررسی Single parity check:

• مکانیزمی ساده و ارزان برای تشخیص خطاها است.
• در این تکنیک، یک بیت اضافی به عنوان parity بیت نیز شناخته می شود که در انتهای واحد داده اضافه می شود تا تعداد 1 ها زوج شود. بنابراین، تعداد کل بیت های ارسالی 9 بیت خواهد بود.
• اگر تعداد بیت های 1 فرد باشد، parity بیت 1 اضافه می شود و اگر تعداد بیت های 1 زوج باشد، parity بیت 0 در انتهای واحد داده اضافه می شود.
• در سمت Receiver، parity بیت از بیت های داده دریافتی محاسبه شده و با parity بیت دریافتی مقایسه می شود.
• این تکنیک تعداد کل 1 های زوج را تولید می کند، بنابراین به عنوان even-parity checking نیز شناخته می شود.

معایب Single parity check:

• فقط می تواند خطاهای تک بیتی را شناسایی کند که بسیار نادر هستند.
• اگر دو بیت با هم عوض شوند، نمی تواند خطاها را تشخیص دهد.

بررسی Two-dimensional parity check:

عملکرد را می توان با استفاده از Two-dimensional parity check که داده ها را در قالب یک جدول سازماندهی می کند، بهبود بخشید. بیت های parity check برای هر ردیف محاسبه می شود که معادل Single parity check است. در اینجا، یک بلوک از بیت ها به ردیف ها تقسیم می شود و ردیف بیت های اضافی به کل بلوک اضافه می شود. در سمت Receiver ،parity بیت ها با بیت های محاسبه شده از داده های دریافتی مقایسه می شوند.

معایب Two-dimensional parity check:

• اگر دو بیت در یک واحد داده خراب شده و دو بیت دقیقاً در موقعیت مشابه در واحد داده دیگر نیز خراب شده باشند، 2D parity check قادر به تشخیص خطا نخواهد بود.
• در برخی موارد نمی توان از این تکنیک برای شناسایی خطاهای 4 بیتی یا بیشتر استفاده کرد.

بررسی Checksum:

Checksum یک تکنیک تشخیص خطا بر اساس مفهوم افزونگی است.

به دو بخش تقسیم می شود:

ـ Checksum Generator:

یک Checksum در سمت ارسال (Sender) ایجاد می شود Generator Checksum  داده ها را به بخش های مساوی از هر کدام از n بیت تقسیم می کند و همه این بخش ها با استفاده از محاسبات متمم با هم جمع می شوند. مجموع تکمیل شده و به داده های اصلی که به عنوان فیلد Checksum  شناخته می شود، اضافه می شود. داده های توسعه یافته در سراسر شبکه منتقل می شود.

فرض کنید L مجموع کل بخش‌های داده‌ها باشد، آنگاه جمع کنترلی L خواهد بود

1. Receiver مراحل داده شده را دنبال می کند:
2. واحد بلوک به k بخش و هر یک از n بیت تقسیم می شود.
3. تمام بخش‌های k با استفاده از متمم برای بدست آوردن مجموع با هم جمع می‌شوند.
4. مجموع تکمیل می شود و به فیلد checksum تبدیل می شود.
5. داده های اصلی و فیلد checksum  در سراسر شبکه ارسال می شود.

ـ Checksum Checker:

یک Checksum در سمت دریافت کننده تأیید می شود. گیرنده، داده های دریافتی را به بخش های مساوی از n بیت تقسیم می کند و همه این بخش ها با هم جمع می شوند و سپس این مجموع تکمیل می شود. اگر متمم جمع صفر باشد، داده ها پذیرفته می شوند در غیر این صورت داده ها رد می شوند.

1. گیرنده (Receiver) مراحل داده شده را دنبال می کند:
2. واحد بلوک به k بخش و هر یک از n بیت تقسیم می شود.
3. تمام بخش‌های k با استفاده از الگوریتم متمم برای بدست آوردن مجموع با هم جمع می‌شوند.
4. جمع تکمیل می شود.
5. اگر حاصل جمع صفر باشد، داده ها پذیرفته می شوند در غیر این صورت داده ها دور ریخته می شوند.

بررسی Cyclic redundancy check (CRC):

CRC یک تکنیک خطای افزونگی است که برای تعیین خطا استفاده می شود.

مراحل زیر در CRC برای تشخیص خطا استفاده می شود:

• در تکنیک CRC، رشته‌ای از0ها بهn  واحد داده اضافه می‌شود و این n عدد کمتر از تعداد بیت‌های یک عدد از پیش تعیین‌شده است که به عنوان تقسیم شناخته می‌شود که n+1 بیت است.
• ثانیاً، داده‌های جدید توسعه ‌یافته توسط یک مقسوم ‌کننده با استفاده از فرآیندی به نام تقسیم باینری تقسیم می‌شوند. باقیمانده تولید شده از این تقسیم به عنوان باقیمانده CRC  شناخته می شود.
• ثالثاً، باقیمانده CRC جایگزین 0های اضافه شده در انتهای داده های اصلی می شود. این واحد تازه تولید شده به Receiver ارسال می شود.
• گیرنده داده ها را به دنبال باقیمانده CRC دریافت می کند. گیرنده کل این واحد را به عنوان یک واحد در نظر می گیرد و با همان مقسوم کننده ای تقسیم می شود که برای یافتن باقیمانده CRC استفاده شد.

اگر حاصل این تقسیم صفر باشد به این معنی است که خطا ندارد و داده پذیرفته می شود.

اگر حاصل این تقسیم صفر نباشد به این معنی است که داده ها دارای خطا است. بنابراین، داده ها دور ریخته می شوند.

بیایید این مفهوم را از طریق یک مثال درک کنیم:

فرض کنید داده اصلی 11100 و مقسوم علیه 1001 باشد.

CRC Generator:

• یک Generator CRC از یک تقسیم modulo-2 استفاده می کند. اولاً، سه صفر در انتهای داده ها اضافه می شود زیرا طول مقسوم علیه 4 است و می دانیم که طول رشته 0هایی که باید اضافه شود همیشه کمتر از طول مقسوم علیه است.
• اکنون رشته به 11100000 تبدیل می شود و رشته حاصل، بر مقسوم علیه 1001 تقسیم می شود.
• باقیمانده تولید شده از تقسیم باینری، به عنوان باقیمانده CRC شناخته می شود. مقدار تولید شده باقیمانده CRC 111 است.
• باقیمانده CRC جایگزین رشته 0 های اضافه شده در انتهای واحد داده می شود و رشته نهایی 11100111 خواهد بود که در سراسر شبکه ارسال می شود.

CRC Checker:

• عملکرد CRC Checker مشابه Generator CRC است.
• هنگامی که رشته 11100111 در سمت Receiver، دریافت می شود، چک کننده CRC تقسیم modulo-2 را انجام می دهد.
• یک رشته با همان مقسوم‌ کننده تقسیم می‌شود، یعنی 1001.
• در این حالت، CRC Checker باقیمانده صفر را تولید می کند. بنابراین داده ها پذیرفته می شوند.

چیدمان رم در سرور اچ پی پی یکی از مهمترین قسمت های کانفیگ سرور است که باید با توجه به مدل سرور و معماری آن صورت گیرد. در این مقاله قصد داریم نحوه پر کردن حافظه های HPE DDR4 SmartMemory DIMM و HPE Persistent  Memory را درسرورهای HPE ProLiant Gen10 و Gen 9و Gen 8 را شرح دهیم.

قوانین مهم چیدمان رم در سرور اچ پی:

قصد از نصب رم در سرور به نکات زیر توجه کنید: 

• DIMM ها را فقط در صورتی نصب کنید که سی پی یو سرور مربوطه نصب شده باشد.
• اگر فقط یک cpu در یک سیستم دو پردازنده نصب شده باشد، تنها نیمی از اسلات های رم (DIMM)  در دسترس هستند.
• برای به حداکثر رساندن عملکرد، توصیه می شود که ظرفیت کل حافظه (memory)  را بین تمام پردازنده های نصب شده متعادل کنید.
• هنگامی که دو پردازنده نصب می شوند، رم سرورها را  به طور مساوی در بین دو پردازنده تقسیم کنید.
• اسلات سفید DIMM نشان دهنده اولین شکافی است که در یک کانال پر می شود.
• از ایجاد یک پیکربندی نامتعادل برا ی هر CPU خودداری کنید.
• استفاده از  انواع رم های UDIMM، RDIMM و LRDIMM در کنار هم در یک سرور پشتیبانی نمی شود.
• حداکثر سرعت حافظه تابعی از نوع رم استفاده شده، پیکربندی رم ها و مدل پردازنده است. رم با سرعت های مختلف ممکن است به هرترتیبی مخلوط شوند.با این حال، سرور کمترین سرعت رایج را دربین تمام رم ها درتمام CPU ها انتخاب می کند.
• حداکثر ظرفیت حافظه تابعی از تعداد اسلات‌های DIMM روی پلتفرم، اینکه بزرگترین ظرفیت رم واجد شرایط روی پلتفرم استفاده شده باشد، تعداد و مدل پردازنده‌های نصب‌شده واجد شرایط روی پل‌فرم است.

چیدمان رم در سرور اچ پی G10:

حافظه سرور HP برای سرورهای Gen10 نسبت به DIMMهای مورد استفاده در نسل های قبلی سرورهای اچ پی از سرعت داده سریعتر، تأخیر کمتر و بازده انرژی بیشتر پشتیبانی می کند. همچنین در هنگام استفاده از سرورهای HPE رم های HPE SmartMemory عملکرد برتری نسبت به حافظه های متفرقه ارائه می دهد.

سرور های HP مبتنی برپردازنده های Intel Xeon Scalable از DIMM بدون بافر (UDIMM) پشتیبانی نمی کنند. در سرور های G10 به ازای هر پردازنده 6 کانال وجود دارد. اولین شیار های DIMM برای هر کانال دارای کانکتور های سفید و شیار های DIMM دوم، در صورت وجود، دارای کانکتور های مشکی هستند.

شکل زیر پیکربندی اسلات DIMM را برای سرور HPE ProLiant DL380 Gen10 نشان می دهد که دارای دو سوکت پردازنده و 24 اسلات DIMM است. در این شکل تعداد کانال های موجود برای پردازنده مشخص شده است.

همانطور که در جدول زیر نشان داده شده است، حافظه باید بر اساس تعداد کل  DIMM های نصب شده در هر CPU نصب شود. مثلا:

اگر یک رم موجود باشد باید در اسلات 8 نصب شود. اگر در هر CPU دو  رم نصب می شود، باید در اسلات دیم 8 و 10نصب شوند. اگرشش DIMM حافظه در هر CPU نصب می شود، باید در اسلات های ،10، 8، 5، 3، 1 و 12 نصب شوند. در اینجا ستاره های موجود در کنار بعضی از اعداد به معنی پیکربندی های نامتعادل است که ممکن است عملکرد مطلوبی را ارائه ندهند. این به این دلیل است که عملکرد حافظه ممکن است در مقایسه با تنظیمات متعادل، ناسازگار و کاهش یابد.

اگرچه پیکربندی هشت DIMM متعادل است، اما 33 درصد پهنای باند کمتری نسبت به پیکربندی شش DIMM فراهم می کند زیرا از همه کانال ها استفاده نمی کند. پیکربندی های دیگر(مانند پیکربندی 11 DIMM) حداکثر پهنای باند را دربرخی از مناطق آدرس وپهنای باند کمتری را دربرخی دیگر ارائه می کنند. برنامه هایی که به شدت به توان عملیاتی متکی هستند بیشتر تحت تأثیر پیکربندی نامتعادل خواهند بود. برنامه های کاربردی دیگری که بیشتربه ظرفیت حافظه و توان کمتری متکی هستند، تحت تأثیر چنین پیکربندی بسیار کمتر خواهند بود.

چیدمان رم در سرور اچ پی G9:

نکته مهمی که در رابطه با رم سرور های نسل G9 وجود دارد پشتیبانی نکردن آن ها از رم های نسل قبل مانند DDR3 است. در این نسل تنها از رم های DDR4 استفاده می شود.

در سرور های G9 به ازای هر پردازنده 4 کانال وجود دارد. به طور کلی سه اسلات DIMM برای هر کانال حافظه، 24 اسلات در مجموع برای 2 پردازنده وجود دارد. اسلات سفید DIMM نشان دهنده اولین شکاف کانال است. کانال حافظه 1 و 3 شامل سه اسلات DIMM است که در دورترین فاصله از پردازنده قرار دارند. کانال حافظه 2 و 4 شامل سه اسلات DIMM است که نزدیکترین به پردازنده هستند.

رم ها را فقط در صورتی نصب کنید که پردازنده مربوطه نصب شده باشد. حداقل یک رم برای هر سرور مورد نیاز است. اگر فقط یکی از CPU ها نصب شده باشد، تنها اسلات های DIMM همان CPU در دسترس هستند.

همانطور که در بالا نیز اشاره کردیم، اسلات سفید اولین شکافی است که در هر کانال پر می شود. پس در صورت وجود یک CPU:

• اگر 4 رم موجود باشد در اسلات های A,B,C,D (1،4،9،12) نصب می شوند.
• اگر 8 رم موجود باشد در اسلات های A,B,C,D,E,F,G,H (1,2,4,5,8,9,11,12) نصب می شوند.

در صورت وجود دو CPU تعداد رم ها بین دو پردازنده تقسیم می شوند، به عنوان مثال اگر 4 رم موجود باشد در اسلات های A,B هر دو پردازنده نصب می شوند.

چیدمان رم در سرور اچ پی G8:

معماری حافظه DDR3 برای سرورهای G8 با پردازنده های سری E5-2600 دارای چندین پیشرفت نسبت به سرورهای G6 و G7 است، از جمله موارد زیر:

• افزایش عملکرد با افزایش تعداد هسته پردازنده، افزایش به 4 کانال حافظه در هر پردازنده.
• حداکثر سرعت حافظه 1600 MT/s با قابلیت پشتیبانی تا 1866 MT/s در مدل های بعدی پردازنده.
• پشتیبانی از HP SmartMemory با ویژگی‌های عملکردی پیشرفته در حافظه شخص ثالث.
• پشتیبانی از فناوری LRDIMM، که امکان قرار دادن سه DIMM، چهار کاناله را در هر کانال فراهم می کند.

ابزارهای تعبیه شده، جهت نظارت بر سلامت دستگاه و قابلیت‌های تعمیر و نگهداری سیستم ساخته شده با استفاده از سیستم ILO که اولین بار توسط  HP ارائه شده است.

نکته مهم این که: ترتیب جمعیت رم ها از منطق یکسانی برای همه سرورهای ProLiant پیروی می کند، اگرچه ممکن است سی پی یو ها با آرایش فیزیکی متفاوت نسبت به یکدیگر در برخی از سرورها قرار نگیرند.

شکل زیر پیکربندی اسلات حافظه سرور 24 اسلاتی G8 را نشان می دهد. در این جا، اولین اسلات حافظه برای هر کانال در هر پردازنده، اسلات های حافظه سفید (A، B، C و D) هستند.

• هنگامی که یک پردازنده در سیستم نصب می شود، DIMM ها را به ترتیب حروف الفبا – A، B، C، D… و غیره نصب کنید.

هنگامی که 2 پردازنده در سرور نصب می شوند،در صورتی که 4 رم داشته باشیم، DIMM ها را به ترتیب حروف الفبا به صورت زیر نصب کنید:

CPU 1-A

CPU 2-A

CPU 1-B

CPU 2-B… و غیره.

در یک کانال معین، کاربر باید DIMM ها را از سنگین ترین بار الکتریکی (dual-rank) تا سبک ترین بار (single-rank) پر کند. شکل زیر پیکربندی اسلات حافظه را برای سرورهای 16 اسلاتی G8 نشان می دهد. پیکربندی آن مشابه سرورهای 24 اسلات است. با این حال، تنها 2 اسلات DIMM در هر کانال دارند. بار دیگر، اولین اسلات حافظه برای هر کانال در هر پردازنده، اسلات های حافظه سفید (A، B، C و D) هستند. کاربر باید اسلات ها را با استفاده از قوانین مشابه برای 24 اسلاتی پر کند.

قوانین انواع DIMM:

• UDIMM، RDIMM، یا LRDIMM را در کنارهم استفاده نکنید.
• RDIMM Quad rank ها در سرورهای G8 پشتیبانی نمی شوند.
• LRDIMM ها می توانند حداکثر سه DIMM در هر کانال داشته باشند.
• RDIMMهایی که در 1.35 ولت یا 1.5 ولت کار می کنند ممکن است به هر ترتیبی مخلوط شوند، اما سیستم با ولتاژ بالاتر کار می کند.
• DIMM های با سرعت های مختلف ممکن است به هر ترتیبی در کنارهم استفاده شوند اما سرور کمترین سرعت موجود در این بین را انتخاب می کند.

منبع : نحوه چيدمان رم در سرور اچ پي